و دوباره بی دست …

نیمه شب نزدیک است

از همان جای همیشگیِ هر شب

دست من از کتف جدا می شود و به سمت خانه ی تو

مسیری تکراری را طی میکند

از لای پنجره وارد اتاق تو می شود

تو را در خواب نوازش میکند

برای موهایت گریه میکند

کاغذ روی میزت را خط خطی میکند

و

باز می گردد